Mt. Meru en ViaVia

Mambo Mambo kila mtu!
Dankjulliewel voor alle leuke reacties! Ja, ja, ik heb de top van de Mt. Meru gehaald, het was heeeel erg zwaar, maar ook echt suuuuper gaaf. We hebben er drie dagen over gedaan en heel smerig campingvoedsel op, maar we hebben het alle 10 gehaald en we leven ook alle 10 nog! Afgelopen week heb ik niet zo heel veel hoeven werken, aangezien ik tot dinsdag dus bezig was met de bergbeklimming en donderdag was een feestdag omdat er een of andere president op die dag was overleden (vraag me niet waarom ze dan feest vieren, maar het was in ieder geval doods op straat). Donderdag zijn we met een stel uitgeweest in de ViaVia, wat ook een hele speciale ervaring was. Helaas is toen ook mijn telefoon gestolen, dus nu heb ik voorlopig een ander nummer, maar ik ga proberen om volgende week mijn oude nummer terug te krijgen.. mijn voorlopige nummer is +255 686819491 En Maarten, ik wacht vol smacht op je liefdesbrief;).
Dan hier de uitgebreidere versie
Mt. Meru:
Op vrijdagavond zijn Sophie en ik al richting usa gegaan, waar we bij Raquel konden blijven slapen (aangezien de rest allemaal een gastgezin daar heeft en we ook vanaf daar vertrokken). Naar usa gaan was al een hele ervaring opzich, want we moesten met onze gigantische backpacks in de DallaDalla en we waren te ver doorgereden, dus moesten we ook weer een heel eind terug met de DallaDalla. Maargoed, een beetje bijslapen voor de beklimming zat er niet echt in, want Raquel's gastgezin is een weeshuis met 40 mininegertjes die allemaal heeeeel graag aandacht willen van mzungu's. Nou, dat hebben we ze gegeven, maar dat betekende wel dat we de volgende dag om 5 uur weer door ze wakker gemaakt werden. We werden opgehaald door een vriend van iemand met een Pick-up en toen hadden de mini-negertjes het helemaal niet meer natuurlijk, 10 mzungu's achter in de bak van een pick-up truck! (3 Denen, 3 Duitsers, 2 Amerikanen, 1 Noor en ik) De Mt. Meru ligt in het Arusha National Park en toen we door de poort reden kwamen we meteen langs een hele grote vlakte met allemaal giraffen en zebra's. Toen we nog iets verder reden zagen we van die gigantisch lelijke apen en toen was onze trip nog niet eens echt begonnen! We kregen een gids en een drager mee (die per dag 20 kilo mee kon dragen!!!) en zo gingen we op pad. We zouden iedere dag 1000 meter omhoog gaan. De eerste dag was gelukkig nog tussen de bomen door, dus het was nog niet zo heel zwaar omdat er wat schaduw was. Onderweg kwamen we nog meer apen tegen. Ook waren we ineens bij een waterval, wat een welkome verassing was! Toen we echt het idee hadden dat we niet meer konden zei de gids, nog 1 minuut! En na die minuut was er zo iets gaafs. Ineens was er een open vlakte zo groot als 1000 voetbalvelden ofzo (naja, groot in ieder geval) met allemaal hele mooie bomen en bloemen, maar vooral met heel veel zand. We waren dus in het midden van de krater gekomen. Daar was ook onze eerste overnachting. Het duurde wel 3 uur voor we alle 10 onze noodles hadden kunnen opwarmen op de stove en toen lagen we om 6 uur in bed. De volgende dag om 7 uur weer op pad en deze dag zou voornamelijk bestaan uit trappen trappen en nog eens trappen.. Ik met mijn tel-tic heb ze natuurlijk geteld... 10855, of misschien eentje meer of minder, maar ik kon geen traptrede meer zien aan het einde! We waren al om 14.00 bij onze overnachting en toen hebben we maar meteen ons diner van die dag gegeten.. koude bonen. Om ons ritme een goede tik te geven lagen we om 16.00 in bed, maar om 17.00 werden we weer wakker gemaakt door een van de jongens dat we de little meru even zouden beklimmen. Nou, dat was dus heel mooi, want we konden heel goed de zonsondergang zien en de ashcone in het midden van de krater. Ook was het goed om even aan de hoogte te wennen voor de volgende dag.. en dat hadden we nodig..... de volgende ochtend stonden we om 1.00 op om om 2.00 te vertrekken. In het donker hebben we dus 4,5 uur geklommen en toen de zon langzaam opkwam was het uitzicht echt fantastisch! We konden de kilimanjaro door de ochtendmist en de opkomende zon zien en helaas konden we vanaf dat moment ook de top zien.. De vlag was nog maar 30 meter verderop, maar het was zoooo vermoeiend. Iedere stap die je nam koste wel drie keer ademhalen. Op een gegeven moment hoorde ik de eerste gil vanaf de vlag komen. Toen was ik nog maar 10 meter verwijderd, maar ik had het gevoel dat ik echt geen adem meer kon krijgen. Hoe we het hebben gedaan weet ik niet, maar uiteindelijk waren we allemaal op de top en hebben we champagne gedronken omdat Raquel jarig was. Op de terugweg zagen we wat voor bizarre rotspartijen we hadden beklommen, en dat was dus echt niet normaal! De terugweg was dan ook veel enger, maar ook wel veel mooier. Tussen de 2 hutten kreeg Jon (een jongen uit Noorwegen van honderttien kilo) last van zn knieen en toen moest de rescue-car gebeld worden. In eerste instantie zou alleen Jon meegaan, maar toen de rescue-car arriveerde bij de laagste hut, zijn we allemaal in de laadbak gegaan en we hebben zo gigantisch hard door de bossen van de berg af gereden, ik heb nog nooit in zon enge roolercoaster gezeten! Op dinsdag kon niemand van ons meer lopen en hebben we heel de dag lekker in de zon in de tuin gelegen:).
ViaVia
Donderdag was de spierpijn bijna weg en konden we dus lekker uitgaan. Ik had gewoon een of andere club verwacht, maar uiteraard was het in de openlucht en zelfs het gedeelte dat 'binnen' zou zijn had geen dak. Eerst hebben we er gegeten en toen begon een of ander life bandje te spelen en begonnen al de Masaai-kerels supergaaf te dansen, werkelijk alles bewoog gewoon. Stonden wij daar een beetje klungelig bij op en neer te stappen:s. Maar op een gegeven moment gingen die Masaaitjes dus ook met ons dansen en dat was echt gaaf, ineens was ik heeeeeel blij met die jaren dansles:). Na heel wat biertjes en wat dansjes zijn we met zn allen in 1 taxi naar een hotel gegaan, wat natuurlijk ook weer een beleving was, met 10 man in 1 taxi... En toen we bij het hotel kwamen, kwam ik erachter dat een van onze Masaaivrienden waarschijnlijk mijn telefoon heeft gejat. Dus vandaar mijn nieuwe tijdelijke nummer:(.
Morgen krijgen we les van een local in koken.. Dus wanneer ik terugkom kan ik heerlijk Tanzaniaans koken voor jullie! (naja, misschien moet ik eerst maar eens beginnen met hoe ik normaal Nederlands kan koken, maargoed)

Dat was het vooglopig wel even, ik ga proberen om wat foto's toe te voegen..

salamu xxx heel veel lief uit Tanzania