De drie musketiers maken Oost Afrika onveilig

Habari za asubuhi!

Zo, dit is alweer mijn laatste stukje uit Afrika. Speciaal voor Lotte ìets langer dan de vorige ;). Vanmiddag ga ik naar Marijke in Moshi en dan vliegen we vrijdagnacht terug en kom ik de zon terugbrengen naar Nederland.
De afgelopen maand heb ik samen met Rose en Pernille (een vriendinnetje van Rose uit Denemarken) gebackpackt door Oost-Afrika, nouja, van Tanzania naar Malawi, waar we een PADI duikcursus in Lake Malawi hebben gedaan. Dit was een hele gave en bijzondere ervaring. Het was eigenlijk net of we in een gigantisch warmwateraquarium zwommen. In Malawi hebben we een hele groep backpackers ontmoet. Vervolgens gingen we naar Zambia, waar we via Lusaka naar Livingstone zijn gegaan. We zijn naar de Victoria Falls geweest en dat was weer een echt hoogtepuntje. Die watervallen zijn zo gigantisch dat het gewoon niet goed te beschrijven is. Zoveel water! Je zou je bijna afvragen waarom ze altijd zeggen dat er in Afrika een gebrek aan water is. We hebben ook een sunset-cruise gedaan en Pernille en ik hebben een microflight (driehoekig mini-vliegtuigje) gedaan boven de watervallen! Toen begon onze superreis terug naar Dar Es Salaam 2515 km.. Eerst met de bus naar Lusaka, van daar met de bus naar Kapiri Mposhi en toen 60 uur in de trein naar Dar Es Salaam.. Eergister ben ik terguggegaan naar Arusha met de bus. Nu moet ik hier wat afscheid nemen van de ziekenhuizen en m’n gastgezin en dan is het officieel afgelopen :(. Ik had nog wel een half jaar kunnen blijven, maar aan de andere kant heb ik nu toch ook wel een beetje zin om terug naar huis te gaan. De rijst, bonen en kip inruilen voor de peeenstamp, aardappelen en blinde vink. Swahili voor Nederlands, m’n gastbroertje voor Hans, de obscure kroegjes en local bars voor De Kaap. De smerige hostels met kakkerlakken voor m’n nieuwe kamer in de Antoon Lipkens met Sanne, het plastic voor echte gouda kaas, de miljoenen shillings voor de paar euro’s, al het heerlijke fruit voor de appels, de zwarte mensen voor de bleke mzungu’s. Er is echter één ding dat ik ga proberen vast te houden en dat is *Hakuna Matata*!

Uitgebreide versie:
Na m’n cursus Swahili kwam Rose op maandag aan met de bus in Dar Es Salaam. ‘s Nachts hebben we haar vriendinnetje Pernille van het vliegveld opgehaald en op dinsdag gingen we met de trein naar Mbeya (Zuid-Tanzania). Eerst was ons plan om een duikcursus op Zanzibar te doen, maar toen lazen we dat in Lake Malawi de goedkoopste duikcursussen zijn, dus op naar Malawi! Het enige was dat Rose was vergeten dit tegen Pernille te zeggen, dus die dacht tot het moment dat ze aankwam dat we door Tanzania gingen reizen, pole sana! De trein naar Mbeya duurde 23 uur (ipv 17 uur) en toen we daar aankwamen, namen we de bus naar de grens. In de bus kwamen we Ingeborg en Guri uit Noorwegen en Dylan uit Canada tegen en met z’n zessen zijn op we toen op zoek gegaan naar een hostel in Karonga. Ik was al meteen vanaf het eerste moment verliefd op Malawi, de mensen zijn er zo oprecht vriendelijk en gastvrij. Toen we naar een restaurantje liepen over een zanderig pad, kwamen er ineens wel 50 kinderen uit allerlei hoekjes rennen, juichend en zingend omdat ze ons zagen en ze wilden allemaal even onze handen vasthouden. Flink snoepjes uitgedeeld dus!

De volgende dag zijn we met dalladalla’s naar Nkhata Bay gegaan, ookwel het backpackersparadijs genoemd, en dat was ‘t! Ons hostel had zespersoonsdorm’s met terrasjes die uitkeken over het Malawimeer. We konden er zelf eten koken en er was een bar, wat wil een mens nog meer?! Oja, de wc’s waren open, dus als je naar de wc ging kon je ondertussen genieten van het uizicht over het meer! De volgende dag begon onze duikcursus. We waren met z’n zessen; wij drieen, Shelley uit Israel , Craig uit the US en Karin uit Zweden. Het was samengevat geweldig! Naja, op de saaie PADI filmpjes die we moesten kijken na. 4 dagen lang hebben we meer onder water dan op de grond geleefd en het was zo mooi. Zoveel vissen waarvan ik dacht dat ze alleen in finding Nemo voorkwamen, zwommen ineens op nog geen meter afstand! Vooral de laatste duik was hilarisch. We hadden de avond ervoor truth or dare gespeeld en we hadden nog wat “dares” staan. Dus Pernille nam een banaan mee 20m onder water in haar wetsuit (die een soort van explodeerde op 20m diepte door de druk), Craig moest met Rob (de duikinstructeur) flirten onder water en ik moest op de terugweg ineens uit de boot springen terwijl we aan het varen waren. Rob had ook nog een ei meegenomen en het grappige was dat de dooier door het water en de druk heel bleef, dus daar konden we mee volleyballen! Uiteindelijk haalden we alle zes onze PADI Open Water en dat hebben we uitgebreid gevierd ‘s avonds. De volgende dag hebben we lekker een beetje gerelaxed en de was gedaan.

Op woensdag gingen we (Rose, Pernille, Craig en ik) vroeg in de morgen op weg naar Zambia. Iedereen in Nkhata Bay zei dat het onmogelijk was om de grens in 1 dag te bereiken. Maar ons motto was “nothing is impossible”, dus bereikten we net voor het donker was Chipata, een dorpje net over de grens in Zambia. We werden door een taxi naar een iets te duur hostel (naar ons idee) gebracht, dus gingen we zelf op zoek naar een goedkopere en die vonden we. We waren heel verbaasd dat het maar 10.000 Kwacha (3 euro) was voor een nacht voor een double room en zij leken heel verbaasd toen we antwoordden op hun vraag hoe lang we bleven dat we een nacht bleven. Later, toen we een biertje zaten te drinken in de bar kwamen we erachter waarom… Vanaf 21.00 kwamen er namelijk steeds vrouwen met iets te weinig kleding binnen met dronken mannen achter zich, die dan een uurtje later weer vertrokken… Geen wonder dat de receptioniste verbaasd was dat we meer dan een uur bleven.

Maargoed, de volgende ochtend weer vroeg met de bus. Het probleem was dat ze nog maar 3 plaatsen in de ene bus hadden en 1 plaats in de andere bus. Craig nam dus de andere bus en kwam 5 uur later in Lusaka aan dan wij. Toen we in Lusaka waren, waren we enorm verbaasd, het is echt een super ontwikkelde stad, met voetpaden, straatlantaarns en een echte shoppingmall! Nadat we boodschapjes hadden gedaan, werden we gevraagd door drie mannen in een pick-up-truck of we een lift wilden naar het hostel, we zouden alleen nog even moeten tanken van te voren. Nou dat wilden we wel, stomme naieve mzungu’s! We eindigden 2,5 uur later 50 km van Lusaka vandaan omdat we ook nog even een andere truck op moesten halen die pech had. Dus 5 uur later konden we eindelijk eten.
Vrijdags een beetje geshopt omdat we ‘s avonds uit zouden gaan naar een hippe dance-club. Vantevoren nog naar de bioscoop geweest en Rose en Pernille zijn zelfs naar de kapper geweest. Oftewel eventjes genieten van de luxe in een ontwikkelde stad. Het uitgaansleven in Lusaka was geweldig. Eerst gepooled in een local bar en toen karaoke in een andere local bar. Daar warden we uitgenodigd door een aantal gasten uit Zuid-Afrika en Duitsland om mee te gaan naar een club. Op de een of andere manier wilden zij alles betalen (ook voor Craig), maar op het eind van de avond konden we ze niet eens meer vinden om gedag te zeggen. Ook in het hostel hebben we ons misdragen; of we niet meer terug wilden komen… Tijd om te vertrekken dus, op naar Livingstone.

Toen we aankwamen in Livingstone Backpackershostel kwamen we per toeval Ingeborg, Guri en Dylan weer tegen! Samen met hen en Asaph uit Israel zijn we naar de Victoria Falls gegaan. Dat was zo geweldig mooi! Zoveel water dat zo hard stroomt dat je elkaar niet eens kon verstaan. Op een gegeven moment hingen er regenponcho’s die je kon huren, maar ons naieve instinct zei ons dat we dat niet nodig hadden. Een flinke douche later kwam Pernille erachter dat haar ipod, telefoon en fototoestel niet in de plastic tas zaten, maar in haar gewone rugzak, dag elektronica! We hebben heel de dag een beetje gewandeld door het National Park en ook even bij de bungeejump gekeken, het begon een beetje te kriebelen bij Pernille en mij, maar we hebben besloten om in plaats van een bungeejump een micro-flight te doen, omdat je aan de Zambia-kant maar 1/10 van de waterval kan zien en waar kan je het beter zien dan vanuit de lucht! Dus dat deden we de volgende dag. Rose niet aangezien zij hoogtevrees heft. Het was zo super mooi, dat is gewoon niet uit te leggen. Als je een beetje een indruk wilt krijgen: facebook: http://www.facebook.com/album.php?aid=51165&id=100000232442855&l=d88b332edb maar ook op de foto’s is het lang niet zo indrukwekkend en gaaf als dat je er werkelijk boven vliegt!

Dinsdag zijn we op een sunsetcruise over de Zambeziriver gegaan, 2 uur lang genieten van de mooie rivier op een boot met onbeperkt eten en drinken. Opnieuw iets wat perfect zou zijn voor QP! Onderweg zagen we krokodillen en nijlpaarden en moeilijk veel vogels.
Woensdag was alweer onze laatste dag in Livingstone en ‘s middags zijn we met de bus terug gegaan naar Lusaka. We hadden Craig “ingewisseld” voor Asaph, omdat C. naar Zimbabwe ging. In Lusaka dus een ander hostel genomen, waar we het opnieuw voor elkaar kregen dat ze ons niet meer terug wilden zien aangezien we ons bonnetje kwijt waren toen we weg wilden. Terwijl ik aan het discussieren was met de portier dat ie ons er best uit kon laten riep Rose ineens ‘1,2,3, run!!!’ en toen zijn we dus weggerend met onze gigantische backpacks. Op het busstation hebben we ons 5e beschamende moment gehad aangezien we de dag ervoor een ticket voor een bus hadden gekocht, waar we met wat advies van een vrouw van TAZARA (treinorganisatie) bij nader inzien toch niet mee wilden reizen en een leugen hadden opgehangen om ons geld terug te krijgen over een trein die gecancelled zou zijn. Nu gingen we met een andere (snellere) bus en uiteraard warden we herkend door de mannen van de andere busmaatschappij. Nouja, genoeg reden dus om een poosje niet terug te gaan naar Lusaka.

In Kapiri Mposhi aangekomen moesten we 2 uur wachten op de trein en toen begon onze 60 uur durende treinrit terug naar Dar Es Salaam. In de trein deden we het volgende: kaarten, eten, lezen, drinken,slapen, kaarten, eten, lezen, drinken,slapen, kaarten, eten, lezen, drinken en nog meer kaarten, en 60 uur later waren we in Dar Es Salaam, waar we weer 2 nachtjes bij Sally mochten slapen. Op dinsdag heb ik afscheid genomen van Pernille en Rose en ben ik met de bus naar Arusha gegaan, waar ik nu afscheid aan het nemen ben van m’n gastgezin en de ziekenhuizen, wat laatste souveniretjes aan het kopen ben en dan is het over… Straks ga ik naar Marijke in Moshi en dan vliegen we morgen terug.

Samenvatting van m’n reis: het was super, geweldig, grandioos, briljant, meesterlijk, mooi, fantastisch, ultiem, bizar, oftewel Nzuri sana!! *I've had the time of my life!*

Laatste kussen uit Tanzania en tot snel! Kwa heri :)