Reis Java en Bali

Hallo!



Hier weer mijn laatste stukje. Mijn reis zit er al weer bijna op en morgen vlieg ik terug naar Nederland. Terug naar de regen ipv zonzonzon, aardappelen ipv rijst en noodles, echte groente ipv rare kool, Bavaria ipv Bintang, akkers ipv rijstvelden, de Maas ipv de zee, efficiëntie ipv wezienwelhoehetloopt etc. Afgelopen twee weken heb ik rondgereisd over Java en Bali en het was fantastisch! Voor het eerst echt alleen op reis, maar daar werd op dag 2 al verandering in gebracht, aangezien ik heel de tijd met anderen heb meegereisd.



Twee weken geleden vloog ik dus vanaf Palembang naar Jogjakarta en dat was al een hele verademing (letterlijk!), ineens was er een blauwe hemel met zon en was de smog verdwenen, heerlijk! Vanuit Jogjakarta heb ik een tripje gemaakt naar de Borobudur wat adembenemend mooi was. Ik had er heel weinig van verwacht, aangezien iedereen zei dat het zo tegenviel. Maar juist daardoor maakte het heel veel indruk op mij. Ik liep al kletsend met een Iers meisje door de natuur, waar de ochtendmist net aan het verdampen was en ineens rees daar een tempel die zo groot was dat het haast niet te beschrijven is! Wat heel jammer was, was dat overal bordjes opgehangen waren met waarschuwingen, wat het traditionele op sommige plaatsen een beetje teniet deed, verder was het prachtig. Toen we bovenop waren konden we zo ver om ons heen kijken; overal rijstvelden waar de mist echt uit leek te verdampen en op de achtergrond de grootste berg van Java. ’s Middags ben ik naar Dieng-plateau geweest wat op zichzelf een beetje tegenviel, maar de reis er naartoe was prachtig met rijstvelden, palmbomen en overal werkende mensen met van die punthoedjes op (je weet wel, die we vroeger op kinderfeestjes zelf maakten, nouja op mijn kinderfeestjes dan!). Op het Dieng-plateau waren een aantal zwavelbronnen; toen we over het terrein liepen, smolten de zolen bijna onder onze slippers uit, zo warm was de grond, en stinken niet normaal! Verder heb ik in Jogjakarta een hele dag over Malioboro street gelopen, wat musea gezien en heeeel veel Batik (stof die ze hier maken).

Vanuit Jogjakarta had ik een tocht geboekt naar de Bromo-vulkaan. De eerste dag hebben we 12 uur in de bus gezeten en kwam ik om 22.00 ergens op de uitloper van de Bromo aan waar mijn hostel was. Hier werd me verteld dat ik zo snel mogelijk (oké, na één Bintang dan) naar bed moest, want de volgende ochtend kwamen ze ons om 4.00 ophalen om de zonsopkomst boven Bromo te zien. En dat was inderdaad heel vroeg. We werden opgehaald door een jeep (ik en twee andere Nederlandse meisjes, waar ik later ook mee verder zou reizen) en werden ergens afgezet. Door het donker nog een half uurtje omhoog klimmen en toen konden we heel mooi de sunrise zien. Vooral de momenten waarop uit één van de drie vulkanen een pufje rook kwam waren super mooi. Toen we allemaal uitgenoten waren (Mariëlle: pff, m’n longen doen pijn op zo’n hoogte) begon de tocht op de Bromo zelf. Voor echt luie (of dikke) mensen waren er paarden met een mannetje ernaast. Eerst een heel stuk over een soort as-vlakte gelopen en toen de trappen op naar de top waar we konden zien dat er constant een rookwolk uit de Bromo kwam. Het ligt aan de periode van het jaar of de vulkaal actief is of niet. Er zijn daar honderden mannetjes die bosjes plastic bloemen verkopen om te offeren in de vulkaan, want dat doen ze hier echt heel veel; offeren om de boze demonen tevreden te stellen. Wanneer de vulkaan rustig is gaan diezelfde mannetjes de vulkaan in om alle bosjes op te rapen om ze opnieuw te verkopen! Na de Bromo-tocht wachtte ons weer een extreem lange busrit naar Bali. Met zonsondergang zaten we op de ferry en toen hebben we met 5 Nederlanders en 2 Portugesen een busje naar Lovina genomen.

Lovina is het synoniem voor rust. Natuurlijk hielp het laagseizoen hier ook flink aan mee, maar na alle drukte op Sumatra en Java was het heel fijn om even flink bij te kunnen komen aan het strand met een Bintang! Op Bali is de cultuur weer even heel anders, aangezien ze hier overheersend budhistisch zijn. Mensen waren zo mogelijk nog aardiger en gastvrijer. Ook het offeren is Budhistisch, dus dat zagen we hier nog meer; overal waar je loopt zie je kleine bloemstukjes met stukjes fruit, groente, snoepjes en zelfs sigaretten die ze offeren! Ze zien de zee als kwade god die ze tevreden moeten stellen. Vanuit Lovina zijn we een dag naar een eiland, pulau Menjangan in het westen gegaan waar ik heb gedoken en de rest heeft gesnorkeld. Het was prachtig; ik heb mijn PADI in het meer van Malawi gehaald, waar je dus geen koraal ziet en waar geen stroming is. Het was een hele mooie ervaring om nu in de zee te duiken! Zoals de lonely planet al zei: ‘we hebben geen klachten gehad over het duiken hier, enkel van iemand die vertelde dat er constant water in zijn mond kwam omdat ie maar niet op kon houden met glimlachen.’ Verder heb ik samen met de twee Nederlandse meisjes op een dag 2 scootertjes gehuurd waarmee we door de omgeving zijn gaan crossen. We gingen opzoek naar een waterval (die we nooit hebben gevonden) waarvoor we 2 uur zijn omgereden, maar het was zooo mooi. Het was wel even wennen met het verkeer hier, maar zodra we afgeslagen waren richting de natuur, was het alleen maar één grote kick! We hebben onderweg ook de beste koffie van de wereld op, Kopi Luwak; ze voeren koffiebonen aan een speciaal soort katten en vervolgens maken ze van hun poep koffie. Een heel smerig idee, maar zo lekker! Die dag hebben we ook drie grote bergmeren gezien en uiteindelijk twee mooie watervallen. Na 9 uur op de scooters hadden we 100 km afgelegd en de meest mooie plekjes van Bali gezien.

Vervolgens zijn we met z’n vieren (die twee meisjes en nog een nederlandse kerel) richting Ubud gegaan en onderweg hebben we nog de 7 view waterfall gezien op aanraden van Ilona (nog bedankt!), wat ook echt heel mooi was; zo veel water! In Ubud kwamen we vanuit alle rust van Lovina in een heel toeristisch gedeelte van Bali. Een hele grote winkelstraat (monkey forest road) met daarnaast weer heel veel rijstvelden. Hier stond ons hotel midden tussen de rijstvelden, dus als ik ’s ochtends wakker deed en de deur open deed werd ik verblind door de zon die over de rijstvelden scheen! ’s Avonds regende het veel waardoor de hitte wat meer draagbaar werd. Vanuit Ubud hebben we een mountainbike-tocht gemaakt die wat tegenviel aangezien we niet hard mochten van de gids en dat wilden wij juist wel! Ook hebben we weer scootertjes gehuurd. We gingen op zoek naar de Budha-to-Budha fabriek die we nooit hebben gevonden. Op een gegeven moment keken we op de kaart en waren we al heel dicht bij het zuiden en zijn we even gaan lunchen in het kuststadje Sanur. Hier waren ze op het strand bezig met offeren, weer een hele aparte bezienswaardigheid; allemaal mensen in hele mooie kleren die een soort van zingen op Indonesisch geplingel. Uiteindelijk zagen we dat ze een geit de boot indroegen samen met 5 rieten kisten vol met offermateriaal, ze gingen dat alles dus midden in de zee offeren (arm geitje).. We waren al gewaarschuwd, maar op de terugweg was het zover; de toeristenpolitie; of we een internationaal rijbewijs hadden. Nee natuurlijk niet, en toen ik mijn roze kaartje liet zien, lag de politie-agent bijna dubbel, daar nemen ze je dus niet serieus mee hier. Of ik 300.000 Rp (iets minder dan 30 euro) wilde betalen. Ik een stukje terug lopen naar Maaike en Marielle, die hadden hetzelfde probleem. Na wat onderhandelen mochten we voor 100.000Rp samen verder. Politie omkopen: check!

Eergisteren zijn Mariëlle en ik naar Kuta gegaan, want zij had gelezen dat daar één of ander waterpark was. Na mijn backpack afgedropt te hebben in een hostel zijn we hier dus heen gegaan. Het was heel duur, maar wel echt super lachen! Er was zelfs een glijbaan waar je in ging staan en dan 3-2-1 en dan viel de grond onder je weg, waardoor je 100m omlaag viel en vervolgens met nog een loop weer uit de glijbaan kwam. Hierna was het tijd voor afscheid, want Mariëlle zou met de andere twee meegaan naar de Gili-eilanden en ik zou mijn laatste dagen nog in Kuta blijven. Gisteren heb ik heel de dag lekker aan het strand gelegen en heb ik een beetje geleerd om te surfen. Er zijn hier echt super hoge golven! Je mag eigenlijk niet zwemmen, zo hoog.. Vanmiddag ga ik nog naar Tanah Lot; een tempel midden in de zee en dan morgenavond richting Nederland! Aan de ene kant heb ik wel weer zin om iedereen te zien thuis, maar aan de andere kant; Ik zit nu met een Bintang in de stralende zon met uitzicht op mooie surfhunks die zich aan het uitsloven zijn, wat wil je nog meer!



Tot heel snel allemaal!



Xxx liefs