‘Wandelen’ in Suriname
Door: Marleen
Blijf op de hoogte en volg Marleen
10 April 2015 | Suriname, Nieuw Nickerie
Lieve allemaal,
Inmiddels zit ik al weer ruim twee maanden in Suriname en de tijd vliegt! Voordat ik hier kwam, hoorde ik dat er niet veel te doen zou zijn in Nickerie, wat ook wel waar is.. Maar ondanks dat heb ik me nog geen moment verveeld, we houden onszelf goed bezig en eigenlijk zitten er nog steeds te weinig uren in een dag.
Woord van de maand hier is ‘wandelen’, uiteraard met Surinaams accent uitgesproken (Wwwandelen, waarbij je bij de W een tuit-mond maakt). Ik ben er pas na 1,5 maand achter gekomen dat wanneer een Surinamer zegt dat ie gaat wandelen, dit zeer zeker niet betekent dat hij iets actiefs gaat doen. Neenee, wandelen is hier namelijk het synoniem voor ‘relaxen’, ‘auto-rijden’ en heel soms ‘fietsen’.
Leven Suriname
Ik ben inmiddels al volledig ingeburgerd in het leven hier. Momenteel zit ik op ons terras/balkon, met uitzicht over de rivier en aan de overkant de jungle. Ik word vergezeld door de gekko’s die komen snoepen van mijn gemorste fruitsapje en zo af en toe komen er super mooie kleine gekleurde vogeltjes even op de waslijn/hangmat zitten om te kijken wat die gekke bakra nu weer aan het doen is terwijl ze gezellige tjielp geluidjes maken om toch even te laten weten dat ze er zijn.
Afgelopen maand heb ik voornamelijk veel gewerkt in het ziekenhuis, maar uiteraard hebben we ook veel leuke dingen ter ontspanning gedaan. Zo was het op 6 maart Holi Phagwa, een Hindoeïstisch lentefeest, waarbij onder andere het begin van de lente, de overwinning van het kwade op het goede en de gelijkheid van rassen wordt gevierd. Om deze gelijkheid te vieren krijg je dan ook van iedereen die je tegenkomt een veeg gekleurde poeder op je gezicht/in je haar ‘Subh Holi’ (Gelukkig Nieuwjaar), mogen alle kinderen helemaal los gaan met waterpistolen waarin het gekleurde poeder wordt gemengd met water en is het voor de volwassenen weer een reden om heel de dag lekker te dansen, eten en te drinken. Dit was voor ons uiteraard de uitgelezen kans om van beide walletjes mee te snoepen. We waren uitgenodigd door onze schoonmaakster om deze feestdag bij haar familie te komen vieren. Ze was zelf heel de nacht wakker geweest om eten voor ongeveer heel Nickerie voor te bereiden en het was allemaal even lekker! We werden dus begroet met grote vegen poeder, en nadat we netjes met de volwassenen hadden mee gegeten en gedronken konden onze kinderhartjes het niet weerstaan om toch doorweekt te raken tijdens een heel groot watergevecht met alle neefjes en nichtjes van de familie. Als afsluiting van de dag hebben we onze Hindoestaanse danspasjes nog wat verbeterd.
Omdat het jagen me zo goed was bevallen en de broeders van de SEH wel benieuwd waren naar mijn vistalenten (ik had heel trots verteld dat Hans en ik ooit wel eens vis hadden gevangen in de NoordOostPolder) werd ik op een maandagochtend opgehaald met de boot achter ons huis. Na een hele dag op de rivier (en een deeltje zee) vissen en toch nog even een beetje jagen, waren we de trotse eigenaren van 5 meervallen, een kameleon en een bosduif. Gelukkig zat toen mijn taak er op en heeft Sandra (huisgenootje/collega) de volgende dag de meervallen super lekker klaargemaakt en stond er een luxe dinertje met verse vis uit de oven op tafel! De kameleon en bosduif liggen echter nog steeds in de vriezer omdat zelfs Sandra volgens mij geen idee heeft hoe we dat klaar moeten maken.
Afgelopen week hebben we een aantal keer bezoek gehad van mensen uit Paramaribo die een weekendje kwamen logeren en naar BigiPan gingen. Zo was het tijdens het Paasweekend een drukke bedoeling! Gelukkig is de rest hier ook af en toe wel traditie-getrouw, dus hebben we het hele ritueel van eieren afgevinkt; koken, schilderen, verstoppen, zoeken, tjietsen en opeten!
Een andere enerverende activiteit die we afgelopen maand hebben gedaan was ‘dansen op de Zeedijk’. Vorige week was het afscheidsfeestje van Shanita (stagiaire psychologie) en nadat we heerlijk hadden gegeten en Borgoe/Parbo/Cocktails hadden gedronken zijn we naar de Zeedijk gereden, waar we midden in de nacht midden op straat het feestje hebben voortgezet..
Om niet terug te komen met de omvang van een Surinaamse vrouw, wordt er natuurlijk ook veel gesport, we gaan nog steeds 3x/week boksen en ik zit inmiddels ook in een tennisklasje, waar ik me 2x/week sta uit te sloven. Over 2 weken gaan we zelfs meedoen met een toernooi wat gesponsord wordt door een wasmiddel en waarvan de hoofdprijs een emmer wasmiddel zal zijn…
Maar wees gerust; naast al deze activiteit nemen we zeker genoeg tijd om te wandelen.
Dokter in Suriname
Ook in het ziekenhuis blijf ik me nog steeds keer op keer verbazen. Zo zijn de twee isolatiekamers die we op de vrouwenafdeling hebben al sinds twee weken gesloten. Toen de afdeling weer eens vol lag en er vrouwen op de mannenafdeling lagen ben ik gaan vragen hoe dat dan precies zat. De zuster van de vrouwen vertelde me doodleuk dat die kamers gesloten blijven tot de geesten weg zijn, oftewel het spookt er. De laatste 9 patiënten die daar hebben gelegen hebben namelijk spoken gezien. Ze beweren dat het de geest is van een zuster die afgelopen december is overleden. Inmiddels heb ik geleerd dat ik me zoveel mogelijk moet aanpassen aan de mentaliteit en gebruiken van de mensen hier, dus vroeg ik met een stalen gezicht hoe we er dan voor zouden kunnen zorgen dat het gespook op zou houden. ‘Nou, dat kan alleen maar door te bidden’, mensen moeten dus naar die kamer komen om daar te komen bidden. Ik heb er de afgelopen twee weken nog niemand gezien, dus ik vrees dat de kamers nog een tijdje gesloten blijven. Mijn voorstel dat ik er wel een nachtje zou komen slapen moest nu eerst met de hoofdzuster worden besproken, we zullen zien..
Het daadwerkelijk dokteren gaat me steeds beter af. Vorige week heb ik voor het eerst meegemaakt dat er een multi-trauma (een patiënt met meerdere letsels) binnen kwam tijdens mijn dienst. Een drugsverslaafde die voor het eerst op een brommer was gaan rijden, frontaal tegen een auto was geklapt waarna hij op straat was gevallen en de auto dwars over hem heen was gereden. Het was echt een gruwelijk gezicht! (ik bespaar jullie even de precieze details) Ik heb meteen de chirurg laten bellen die er binnen tien minuten was. Inmiddels was ik de patiënt op bloedingen aan het inspecteren en toen ik tijdens het openknippen van de broek ondertussen een samenvatting aan het geven was aan de chirurg zette hij ineens een grote stap naar achteren van schrik; ‘a gun, he has a gun in his pants!’ en ik zag inderdaad de kolf van een pistool zitten. Heel voorzichtig haalde ik dit onder zijn riem vandaan. Toen bleek dat het een speelgoedpistool was, konden we het niet tegenhouden om met z’n allen even heel hard te lachen tussen alle spanning door.
Reacties op reacties
Wat leuk om al jullie reacties op mijn vorige blog te lezen!
@Wim&Nanny: ik vond het zelf ook moeilijk voor te stellen dat er voor een relatief ‘klein’ gebied een ziekenhuis is. We hebben in het ziekenhuis ongeveer 40 bedden (20 mannen, 20 vrouwen) die meestal wel vol liggen en op de SEH is het doorgaans ook heel de dag&nacht druk met patiënten. Ten eerste is de leefstijl van de mensen hier heel anders/slechter; de bevolking eet 3x/dag rijst met bijna altijd vet vlees erbij, nauwelijks groenten en fruit daarnaast wordt er heel veel alcohol gedronken, dat geeft gemiddeld meer zieke patiënten. Ook bestaat er hier niet zoiets als een huisartsenpost, waardoor patiënten die ’s nachts niet kunnen slapen door griep/keelontsteking/hoofdpijn ook langskomen op de SEH. Daarnaast is het zo dat er naast Nickerie en Paramaribo niet echt grote ziekenhuizen zijn . Er is wel een klein ziekenhuisje in Wageningen, een dorpje ongeveer een uur hier vandaan. Daar zijn 4 bedden en een SEH. Hier worden wij ook een voor een geplaatst om een weekje te werken, ik ga de tweede week van mei, wat ook weer een uitdaging zal zijn!
@Pieter: uiteraard wordt er flink geblaft, je weet dat dat in ZuidAmerika geen probleem is. Puck probeert z’n best te doen om de honden van de buren op afstand te houden en uiteraard help ik hem daar zo af en toe mee!
Dat was het weer eventjes, ik hoop dat het met jullie allemaal goed gaat in Nederland!
Kus, Marleen
p.s. ik weet zeker dat je hebt geprobeerd om ‘wandelen’ op z’n Surinaams uit te spreken :)
Inmiddels zit ik al weer ruim twee maanden in Suriname en de tijd vliegt! Voordat ik hier kwam, hoorde ik dat er niet veel te doen zou zijn in Nickerie, wat ook wel waar is.. Maar ondanks dat heb ik me nog geen moment verveeld, we houden onszelf goed bezig en eigenlijk zitten er nog steeds te weinig uren in een dag.
Woord van de maand hier is ‘wandelen’, uiteraard met Surinaams accent uitgesproken (Wwwandelen, waarbij je bij de W een tuit-mond maakt). Ik ben er pas na 1,5 maand achter gekomen dat wanneer een Surinamer zegt dat ie gaat wandelen, dit zeer zeker niet betekent dat hij iets actiefs gaat doen. Neenee, wandelen is hier namelijk het synoniem voor ‘relaxen’, ‘auto-rijden’ en heel soms ‘fietsen’.
Leven Suriname
Ik ben inmiddels al volledig ingeburgerd in het leven hier. Momenteel zit ik op ons terras/balkon, met uitzicht over de rivier en aan de overkant de jungle. Ik word vergezeld door de gekko’s die komen snoepen van mijn gemorste fruitsapje en zo af en toe komen er super mooie kleine gekleurde vogeltjes even op de waslijn/hangmat zitten om te kijken wat die gekke bakra nu weer aan het doen is terwijl ze gezellige tjielp geluidjes maken om toch even te laten weten dat ze er zijn.
Afgelopen maand heb ik voornamelijk veel gewerkt in het ziekenhuis, maar uiteraard hebben we ook veel leuke dingen ter ontspanning gedaan. Zo was het op 6 maart Holi Phagwa, een Hindoeïstisch lentefeest, waarbij onder andere het begin van de lente, de overwinning van het kwade op het goede en de gelijkheid van rassen wordt gevierd. Om deze gelijkheid te vieren krijg je dan ook van iedereen die je tegenkomt een veeg gekleurde poeder op je gezicht/in je haar ‘Subh Holi’ (Gelukkig Nieuwjaar), mogen alle kinderen helemaal los gaan met waterpistolen waarin het gekleurde poeder wordt gemengd met water en is het voor de volwassenen weer een reden om heel de dag lekker te dansen, eten en te drinken. Dit was voor ons uiteraard de uitgelezen kans om van beide walletjes mee te snoepen. We waren uitgenodigd door onze schoonmaakster om deze feestdag bij haar familie te komen vieren. Ze was zelf heel de nacht wakker geweest om eten voor ongeveer heel Nickerie voor te bereiden en het was allemaal even lekker! We werden dus begroet met grote vegen poeder, en nadat we netjes met de volwassenen hadden mee gegeten en gedronken konden onze kinderhartjes het niet weerstaan om toch doorweekt te raken tijdens een heel groot watergevecht met alle neefjes en nichtjes van de familie. Als afsluiting van de dag hebben we onze Hindoestaanse danspasjes nog wat verbeterd.
Omdat het jagen me zo goed was bevallen en de broeders van de SEH wel benieuwd waren naar mijn vistalenten (ik had heel trots verteld dat Hans en ik ooit wel eens vis hadden gevangen in de NoordOostPolder) werd ik op een maandagochtend opgehaald met de boot achter ons huis. Na een hele dag op de rivier (en een deeltje zee) vissen en toch nog even een beetje jagen, waren we de trotse eigenaren van 5 meervallen, een kameleon en een bosduif. Gelukkig zat toen mijn taak er op en heeft Sandra (huisgenootje/collega) de volgende dag de meervallen super lekker klaargemaakt en stond er een luxe dinertje met verse vis uit de oven op tafel! De kameleon en bosduif liggen echter nog steeds in de vriezer omdat zelfs Sandra volgens mij geen idee heeft hoe we dat klaar moeten maken.
Afgelopen week hebben we een aantal keer bezoek gehad van mensen uit Paramaribo die een weekendje kwamen logeren en naar BigiPan gingen. Zo was het tijdens het Paasweekend een drukke bedoeling! Gelukkig is de rest hier ook af en toe wel traditie-getrouw, dus hebben we het hele ritueel van eieren afgevinkt; koken, schilderen, verstoppen, zoeken, tjietsen en opeten!
Een andere enerverende activiteit die we afgelopen maand hebben gedaan was ‘dansen op de Zeedijk’. Vorige week was het afscheidsfeestje van Shanita (stagiaire psychologie) en nadat we heerlijk hadden gegeten en Borgoe/Parbo/Cocktails hadden gedronken zijn we naar de Zeedijk gereden, waar we midden in de nacht midden op straat het feestje hebben voortgezet..
Om niet terug te komen met de omvang van een Surinaamse vrouw, wordt er natuurlijk ook veel gesport, we gaan nog steeds 3x/week boksen en ik zit inmiddels ook in een tennisklasje, waar ik me 2x/week sta uit te sloven. Over 2 weken gaan we zelfs meedoen met een toernooi wat gesponsord wordt door een wasmiddel en waarvan de hoofdprijs een emmer wasmiddel zal zijn…
Maar wees gerust; naast al deze activiteit nemen we zeker genoeg tijd om te wandelen.
Dokter in Suriname
Ook in het ziekenhuis blijf ik me nog steeds keer op keer verbazen. Zo zijn de twee isolatiekamers die we op de vrouwenafdeling hebben al sinds twee weken gesloten. Toen de afdeling weer eens vol lag en er vrouwen op de mannenafdeling lagen ben ik gaan vragen hoe dat dan precies zat. De zuster van de vrouwen vertelde me doodleuk dat die kamers gesloten blijven tot de geesten weg zijn, oftewel het spookt er. De laatste 9 patiënten die daar hebben gelegen hebben namelijk spoken gezien. Ze beweren dat het de geest is van een zuster die afgelopen december is overleden. Inmiddels heb ik geleerd dat ik me zoveel mogelijk moet aanpassen aan de mentaliteit en gebruiken van de mensen hier, dus vroeg ik met een stalen gezicht hoe we er dan voor zouden kunnen zorgen dat het gespook op zou houden. ‘Nou, dat kan alleen maar door te bidden’, mensen moeten dus naar die kamer komen om daar te komen bidden. Ik heb er de afgelopen twee weken nog niemand gezien, dus ik vrees dat de kamers nog een tijdje gesloten blijven. Mijn voorstel dat ik er wel een nachtje zou komen slapen moest nu eerst met de hoofdzuster worden besproken, we zullen zien..
Het daadwerkelijk dokteren gaat me steeds beter af. Vorige week heb ik voor het eerst meegemaakt dat er een multi-trauma (een patiënt met meerdere letsels) binnen kwam tijdens mijn dienst. Een drugsverslaafde die voor het eerst op een brommer was gaan rijden, frontaal tegen een auto was geklapt waarna hij op straat was gevallen en de auto dwars over hem heen was gereden. Het was echt een gruwelijk gezicht! (ik bespaar jullie even de precieze details) Ik heb meteen de chirurg laten bellen die er binnen tien minuten was. Inmiddels was ik de patiënt op bloedingen aan het inspecteren en toen ik tijdens het openknippen van de broek ondertussen een samenvatting aan het geven was aan de chirurg zette hij ineens een grote stap naar achteren van schrik; ‘a gun, he has a gun in his pants!’ en ik zag inderdaad de kolf van een pistool zitten. Heel voorzichtig haalde ik dit onder zijn riem vandaan. Toen bleek dat het een speelgoedpistool was, konden we het niet tegenhouden om met z’n allen even heel hard te lachen tussen alle spanning door.
Reacties op reacties
Wat leuk om al jullie reacties op mijn vorige blog te lezen!
@Wim&Nanny: ik vond het zelf ook moeilijk voor te stellen dat er voor een relatief ‘klein’ gebied een ziekenhuis is. We hebben in het ziekenhuis ongeveer 40 bedden (20 mannen, 20 vrouwen) die meestal wel vol liggen en op de SEH is het doorgaans ook heel de dag&nacht druk met patiënten. Ten eerste is de leefstijl van de mensen hier heel anders/slechter; de bevolking eet 3x/dag rijst met bijna altijd vet vlees erbij, nauwelijks groenten en fruit daarnaast wordt er heel veel alcohol gedronken, dat geeft gemiddeld meer zieke patiënten. Ook bestaat er hier niet zoiets als een huisartsenpost, waardoor patiënten die ’s nachts niet kunnen slapen door griep/keelontsteking/hoofdpijn ook langskomen op de SEH. Daarnaast is het zo dat er naast Nickerie en Paramaribo niet echt grote ziekenhuizen zijn . Er is wel een klein ziekenhuisje in Wageningen, een dorpje ongeveer een uur hier vandaan. Daar zijn 4 bedden en een SEH. Hier worden wij ook een voor een geplaatst om een weekje te werken, ik ga de tweede week van mei, wat ook weer een uitdaging zal zijn!
@Pieter: uiteraard wordt er flink geblaft, je weet dat dat in ZuidAmerika geen probleem is. Puck probeert z’n best te doen om de honden van de buren op afstand te houden en uiteraard help ik hem daar zo af en toe mee!
Dat was het weer eventjes, ik hoop dat het met jullie allemaal goed gaat in Nederland!
Kus, Marleen
p.s. ik weet zeker dat je hebt geprobeerd om ‘wandelen’ op z’n Surinaams uit te spreken :)
-
10 April 2015 - 07:02
Lisette C:
He Marleen, je bent alweer op reis! Klinkt goed zeg! Zal erg leerzaam zijn en soms grote uitdagingen geven om daar ik het ziekenhuis te werken. Geniet ervan en ook vooral van je vrije tijd! Liefs, Lisette -
10 April 2015 - 07:30
Oomke Ad :
Ik zou m'n deuren maar dicht houden.. voor je het weet zit je met een huis vol geesten. Ik denk dat een duif net zo smaakt als een kip, en een kameleon niet de moeite is om te koken want je kan hem niet vinden eenmaal op je bordje. Wandelen is "oewandelen" (een kleur begint met "oe"? ..oewit) ha ha ..
Heeft de gun-man het uiteindelijk nog gehaald?
Dit was het eigenlijk wel. Ik doe er nog even een Putin jokeje in, en dan is het weer beer 'o' clock here in Sydney :) Het ga je goed!
Vladimir Putin, wanting to get on the good side of voters, goes to visit a school in Moscow to have a chat with the kids. He talks to them about how Russia is a powerful nation and how he wants the best for the people.
At the end of the talk, there is a section for questions,
Little Sasha puts her hand up and says "I have two questions"
"Why did the Russians take Crimea?
And why are we sending troops to the Ukraine?"
Putin says "Good questions"
But just as he is about to answer, the bell goes, and the kids go to Lunch.
When they come back, they sit back down and there is room for some more questions, a girl, Misha, puts her hand up and says "I have Four questions"
"My Questions are -
Why did the Russians invade Crimea?
Why are we sending troops to the Ukraine?
Why did the bell go 20 minutes early?
And where is Sasha?" -
10 April 2015 - 07:57
Eline:
Zeker!! Wwwwandelen! Lekker hoor! Ik kan me wel voorstellen dat wij er zo nu en dan een lekker Surinaams accentje doorheen mixt! Klinkt allemaal heel goed en gaaf Marleentje! Heel grappig van die geesten! Ik ben benieuwd of het je lukt met je nuchtere Hollandse smoeltje de spoken weg te jagen!! -
10 April 2015 - 10:11
Snotje:
Je bent een held:) xxx -
10 April 2015 - 10:28
Maikel:
Heerlijk verhaal Marleentje!
Ik krijg er spontaan zin van om te gaan Wwwwandelen!
Heel veel plezier nog en succes met de spoken verjagen he ;-P
-
10 April 2015 - 11:58
Je Moedertje:
hee lieverd, wat een super leuk verhaal. Wij gaan vanmiddag ook lekker WWWWandelen .
Geniet je suf. Veel dikke kussen van je moeder. -
10 April 2015 - 12:04
Hester:
Hahahahaha hilarisch! Je had gelijk, ik was druk bezig met het tuiten van m'n lippen en zo te lezen boven dit bericht de anderen ook al. Super leuk om je verhalen te lezen, wat je allemaal mee maakt, dat je al een echte dokter aan t worden bent (heel herkenbaar, het wordt steeds beter) en dat de tijd snel gaat is alleen maar een goed teken. Je hebt t naar je zin daar! Geniet ervan en ik ben benieuwd naar je volgende verhalen en of het gelukt is de spoken te verjagen. Heel veel liefs, Hes -
10 April 2015 - 13:03
Loes:
Super leuk stukje marleen!! alles rustig ook ;)? (dat zeiden ze ook vaak weet ik nog) hmmmm dat lekkere eten daar jammie, krijg er honger van en zin in een borgoe cola. Goed bezig met sporten! heel veel plezier, geniet ervan ! succes met de spoken! Liefs, Loes -
10 April 2015 - 15:31
Peter:
Inderdaad!
wwwwandelen, ik zat al met mijn lippen te knoeien.
En wat grappig die feestdag op 6 maart, blijft een bijzondere dag.
Leuk verhaal Marleentje, je schrijft leuk. Moet je wat mee doen ;)
Geniet er nog maar lekker van!
xxx
Peter -
10 April 2015 - 21:18
Ome Nernest:
Yes. Lekker om te lezen. -
11 April 2015 - 11:28
Vera :
Hee marleen! Super leuk verhaal! Ik was inderdaad op verschillende manieren wwwaaandelen aan t uitspreken haha. Moet je maar even goed voordoen als je weer terug bent ;). Fijn dat je het naar je zin hebt! We missen je wel hoor.. Veel plezier weer en succes in het ziekenhuis en wwwandel-ze!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
